Zespół Parków Krajobrazowych
w Przemyślu

Styczniowa przyroda

W styczniu, w zimowych legowiskach niedźwiedzi (gawrach), na świat przychodzą młode niedźwiadki.

To czas, kiedy łatwiej dostrzec ptaki drapieżne. Na przydrożnych drzewach często siedzą myszołowy, wypatrując wypłoszonych przez rozpędzone samochody gryzoni. Na obrzeżach miast w poszukiwaniu wróbli krążą krogulce, a nad rzekami przy dużym szczęściu spotkać można egzotycznie kolorowego zimorodka i nurkującego pluszcza. Nocą w lasach słychać naszą największą sowę – puchacza.

 

Na powierzchni śniegu warto poszukać drobnych owadów. Noszą one nazwę fauny naśnieżnej.

 

Wilki polują w rodzinnych stadach (watahach), najchętniej napadając na jelenie.

W tym czasie rozpoczyna się ruja u wilków i rysiów.

 

Głodne sarny i zające w poszukiwaniu pożywienia zbliżają się do ludzkich domostw. Czasem uszczkną siana, a niekiedy zedrą korę lub delikatne zgryzą pędy drzew owocowych.

 

Mimo, że drzewa pozbawione są listowia i sprawiają smutne wrażenie to kolory czerwieni i pomarańczu dostrzec można na krzewach rokitnika, berberysu, kaliny, dzikiej róży, czy głogu, z których korzystają ptaki.

 

Wokół zbiorników wodnych gromadzi się ptactwo, które nie odleciało do ciepłych krajów: głównie kaczki, łyski i łabędzie.

 

W lasach leśnicy prowadzą dokarmianie zwierząt. Wykładają w lizawkach bryły soli czasem zmieszanej z gliną, z której korzysta gruba zwierzyna  (jeleniowate, dziki, wilki, rysie). W paśnikach umieszczają siano dla saren i jeleni lub ziarno dla ptactwa. Są to strategicznie dobre miejsca do obserwowania zwierzyny, należy jednak to robić w odpowiedniej odległości, aby ich nie niepokoić. W przypadku pokrywy śnieżnej można zabawić się w naukę tropienia po śladach.

 

Tęsknimy za taką zimą, choć na chwilkę.

 

 

 

 

 

zdjęcia z zasobów ZPK w Przemyślu – autor: M. Sebastianka

                                                                            oraz M. Banicka