Zwycięskie wiersze VI edycji konkursu poezji przyrodniczej "Poeta przyrodniczy"

 

KATEGORIA I (kl. IV-VI)

 

MIEJSCE I

Co w Puszczy piszczy

 

Park Krajobrazowy Puszczy Solskiej

To chluba całej krainy polskiej

Roślin zobaczyć tu można dużo

Wyprawę do parku nazwać podróżą

Fauna tam również bardzo bogata

Nie zobaczyć jej to wielka strata

Mnóstwo gadów, płazów i ssaków

A najciekawsze są ostoje ptaków

Przebywanie w borze sosnowym

Można śmiało nazwać zdrowym

Wśród lasów Tanew płynie latami

Zachwyca wszystkich swymi szumami

Pieni się, spada z progów na progi

Prowadzą do niej wszystkie drogi

Lisek z zajączkiem bawią się w berka

Zza buka ryś na nich zerka

Zza krzaków sarna smukła wychodzi

Do wilka mruga i w dal odchodzi

W tym kwiecie żmija, zaskroniec siedzi

Ach tak, ten kwiat to czosnek niedźwiedzi

Na rzece tamę budują bobry

Woda się piętrzy, zalew już dobry

Salamandra, rzekotka w mchu zaspały

Budzi je łoś, zwierz ładny ale niemały

Na szczęście minął, poszedł do borów

Płazom w tym czasie brak było humorów

W borach chrobotek reniferowy

Oznacza stan powietrza zdrowy

Koncerty ptaków, puchacze – sowy

Pomniki przyrody, zawilec gajowy

Bieliki, orliki nad naszymi głowy

Czas zwalnia tempo, przyroda zaprasza

Piękna ta Solska Puszcza nasza

 

Gabriela Łabisz

SP w Narolu

_______________________

 

MIEJSCE II

Rzecz o puszczy

 

Tam, gdzie na wschodzie granica jest polska,

rozciąga się wielki kompleks leśny – Puszcza Solska.

Głównie bory tu królują, w zwykłą sosnę obfitują

w części sztucznie nasadzoną, ale z bujną dziś koroną.

Jodły też zachwycić mogą, torfowiska przeszyć trwogą,

tych, co po żurawinę tu wstąpili, a rosiczkę zobaczyli,

tę co owady na słodką ciecz wabi, bo brak azotu ją osłabi.

 

Tanew, Łada, Sopot, Szum, Niepryszka, każda błękitna ścieżka

wśród malowniczych lasów się przeciska, szczyci się czystością zacną,

a lipień i pstrąg królami w tych zimnych wodach są.

Tu ostoja ptaków wszelkich i nie tylko, są wróbelki.

Żyją też okazy zagrożone:

głuszec co zachwyca nas ogonem,

bocian czarny, co to z niego kompan żaden,

bo płochliwy i strachliwy,

za to orlik, choć krzykliwy, mile tutaj jest widziany,

na stawach w Rudzie go spotkamy, gdzie użytki Sopilne i Komań mamy.

 

W lasach kryją się mogiły, co świadkami okrutnych czasów wojny były.

W nich ojcowie, bracia, siostry, którzy poszli pięknej wiosny walczyć w partyzantce.

I zostali, nie wrócili, bo niemieckim Wichrom się przeciwstawili.

Piękna ta nasza kraina cała, dumna i hojna, czasem zuchwała,

ale gościnna, jak Polak każdy, bogactwem grzybów, borówek darzy.

Oko zachwyci, płuca orzeźwi, tutaj na pewno ukoisz nerwy,

Piękna jest nasza ojczyzna Polska, urocza nasza jest też Puszcza Solska.

 

Bartosz Mazur

SP w Rudzie Różanieckiej

_______________________

 

MIEJSCE III

W roztoczańskim Parku

 

Południoworoztoczański Park Krajobrazowy

Leży gdzieś daleko na Roztoczu Wschodnim.

Choć powstał w 1989 roku,

Nie brak mu i dzisiaj uroku.

 

Tam wita bór jodłowy i karpacka buczyna,

Pozdrawia pole uprawne i piaskowa dolina.

Jodły, buki, sosny to prawdziwe pomniki,

W nich schronienie znajdują łosie, sarny i dziki.

 

Fauna Parku bogata, znana w Europie całej,

Nie przejdziesz obojętnie obok flory wspaniałej.

Znajdziesz tu borsuka, jelenia i wilka,

Wśród zwierząt przeżyjesz chwil kilka.

 

Na swych skrzydłach bocian uniesie cię wysoko,

By jaszczurkę i węża dostrzegło twe oko.

Lecz zobaczyłeś coś jeszcze, a to nie tylko gady,

To żyjący tam ludzie i historii ślady.

 

W roztoczańskim Parku wśród drzew się ukryły,

Zapomniane już dawno liczne leśne mogiły.

One mówią o wojnie, o odległych czasach.

Jakże wielkie bogactwo kryje się w tych lasach.

 

Więc odkrywaj na nowo, gdzie Roztocze leży,

A doświadczysz tam wiele najpiękniejszych przeżyć.

W inną czasoprzestrzeń one cię przeniosą,

Gdzie fauna i flora mówią jednym głosem.

 

Karolina Szmagara

SP w Horyńcu-Zdroju

_______________________

 

WYRÓŻNIENIE

Janowskie lasy

 

Stary niedźwiedź mnie tu szturcha,

Czego chce – pytam wilka,

Opowie ci o lesie,

W którym działo się wiele.

 

Toczyły się tu potyczki małe i duże,

Miejsce to zwie się Porytowe Wzgórze.

Wojowali tu o wolną Polskę,

Która była nie w ich rękach.

Już prawie się poddali,

Ale z Bogiem, w wierze jednak wygrali.

Wyobraź sobie jak tu było,

Widząc w lesie takie woje.

Miejsc tu znajdziesz wiele pięknych

Upamiętniających wielkie boje.

 

Tutaj pomnik, a tu grób,

W którym ktoś spoczywać musi.

Nagle widzisz – stary dąb,

Na nim krzyż.

 

Myślisz po co tutaj on?

Pytasz wilka,

On nic nie wie.

Idziesz dalej w głąb przed siebie…

 

Aleksandra Dziekanowska

SP w Lipie

_______________________

 

 

WYRÓŻNIENIE

Przy kapliczce Matki Boskiej w Nowinach Horynieckich

 

Wiatr we włosach i słońce na twarzy.

Adrenalina w żyłach i pot na czole.

Jazda rowerem to wszystko o czym marzę,

w te dni wakacyjne znajomość dróg podszkolę.

 

Wyruszam z horynieckiego parku Zdrojowego,

Kieruję swe oczy na północny-wschód

Na trasę człowieka dość ambitnego.

Zakładam kask na głowę i ruszam naprzód.

 

Docieram do kaplicy w Nowinach Horynieckich,

Do wód uzdrowicielskich i miejsca objawienia Maryjnego,

Miejsca spotkań z Bogiem przyjacielskich,

By skosztować wody źródlanej smaku cudownego.

 

W cienistej dolinie skrywam się przed skwarem

Wsłuchana w śpiew ptasiej orkiestry.

Święty Franciszek stoi zadumany nad bijącym źródełkiem,

Z dali dobiega pieśń pielgrzymów: Ave Maryja…

 

Weronika Mazurkiewicz

SP w Horyńcu-Zdroju

_______________________

 

 

WYRÓŻNIENIE

Zaproszenie z morałem

 

Jeśli chcesz zwiedzić piękne obszary,

przyjedź do Puszczy Solskiej,

gdzie szczęścia bez miary.

 

Tu mnóstwo roślin, stawów, gęstwiny,

torfowisk, bagien, rogatej zwierzyny.

 

Chociaż nie mamy kina, teatru,

to wsłuchujemy się w odgłos wiatru,

który jesienią liście z drzew zwiewa,

o naszych przodkach cichutko śpiewa.

 

Słyszysz?

 

To wiatr tańczy między drzewami,

do snu kołysze trzciny nad stawem.

Witki brzozowe mocno tarmosi

i o porządek wokoło prosi.

 

By nie wyrzucać śmieci do lasu,

dbać o przyrodę,

unikać hałasu,

by siąść w zadumie

nad brzegiem Różanki,

by z dorodnej kaliny upleść wianki,

by wiosną gdy przyroda ze snu się budzi,

do spacerów zachęcić ospałych ludzi.

 

Kiedy przez wiatr czujesz się do tańca zaproszony,

to nie odmawiaj,

przyjedź w te strony.

 

Zabierz ze sobą dobre wspomnienia,

suszone grzyby, jagody derenia.

Z dzięciołem czarnym zagraj na flecie

lub z czaplą siwą zagraj w duecie.

 

I choćbyś nawet zaczął się smucić…

Pamiętaj!

Zawsze możesz tu wrócić!

 

Szymon Kudyba

SP w Rudzie Różanieckiej

_______________________

 

 

KATEGORIA II (kl. VII-VIII)

 

MIEJSCE I

Dom

 

Dom

to nie tylko płot i stodoła

Matka i Ojciec

na progu co czeka

Dom

to ten las co za płotem wyrasta

przydrożna kapliczka

i niebo

i rzeka

i mgły co o świcie

gdzieś ponad bagnami

snują się w ciszy

i ptaków śpiewanie

i myśli co płyną

leśną ścieżyną

i ziemia za oknem

pod śnieżną pierzyną

i wilk co śladami

zająca podąża

i słońce, które ziemia

od wieków okrąża

Dom

to słowo i dusza i ciało

Dom

to tak dużo

i ciągle tak mało

 

Zuzanna Chamera

SP w Lipie

_______________________

 

 

MIEJSCE II

Janowskie lasy

 

Nie zwlekaj proszę,

bo szkoda czasu idź na wycieczkę do swego lasu

W nim odnajdziesz wszystko co trzeba, choć to nie góry i też nie morze,

Lecz poznać ciszę on Ci pomoże.

W lesie jagody, borówki, maliny,

Grzyby, jeżyny, orzechy i leszczyny.

Widać puchacza, siedzi na drzewie,

Zajączek skrył się za gęstym krzewem

A gdy przysiądziesz przy drzewa cieniu

Pomyśl przechodniu o dawnych dziejach

Drzewa wiekowe, gdy wsłuchasz się w szum liści,

Opowieści nucą z dawnych czasów

Ziemia janowska przesiąknięta krwią niewinnych,

Tu każdy kamień zna tę historię,

Gdy las schronienie dawał, las był też domem naszych przodków.

Przekazuje nam siłę, potężną moc zaklętą w drzewach,

Piękno natury, której jesteśmy częścią.

 

Dawid Widła

SP w Lipie

_______________________

 

 

MIEJSCE III

Moja kraina

 

Czuj Czuj Czuwaj Roztoczański Kraj,

Najpierw go poznaj, a potem pokochaj.

Roztocze, gdzie potoki się rozchodzą,

Gdzie doliny z górkami się godzą.

 

Wierzchołki, głazy i ostańce,

Na polach tworzą swoje tańce.

Wieprz, Bug i San się podzielił,

Nikt im się sprzeciwić nie ośmielił.

 

Od Kraśnika aż do Lwowa,

Roztoczańska gwara ludowa.

Różnych narodów tu historia,

Jednych klęska, drugich Victoria.

 

Zwierzyniec na wodzie,

Roch w Krasnobrodzie,

Szumy nad Tanwią, kajakami.

Wodospady zwane szumami,

Horyniec woda siarczana,

Radruż cerkiew wszystkim znana.

Roztocze naprawdę niezwykłe,

Nieznane, piękne i nieodkryte.

 

Julia Tabaka

SP w Horyńcu-Zdroju

_______________________

 

 

WYRÓŻNIENIE

Moje Roztocze

 

Roztocze i wzgórza w okolicy Werchraty.

Z ciepłym przebarwieniem nieba.

Zachodzącego słońca.

Z zielonymi łąkami i polami.

 

Krajobraz Roztocza to piękne

Lasy, pola, łąki.

Kwitną kwiaty, drzewa, wrzosy.

 

Tu ukryta jest historia.

Walk o wolność.

Wyzwolenia banderowskich mordów.

Czyny zapisane w ziemi.

 

Tu brat Albert też wędrował.

I pustelnię swoją miał.

Kawałeczek swego serca tu

Zostawił i ubogim nadzieję dał.

 

Kocham moje okolice, roztoczański cudny widok.

Góry, lasy, rzeczny szum.

Można się zatracić i powrócić znów.

 

Łukasz Wiśniewski

SP w Horyńcu-Zdroju