Zespół Parków Krajobrazowych
w Przemyślu

Lokalizacja: Dubiecko, gm. Dubiecko, powiat przemyski, GPS: 49.823381, 22.363984

Cel utworzenia: Ścieżka udostępnia najcenniejsze elementy rezerwatu przyrody „Broduszurki”, który chroni rzadko spotykane na Podkarpaciu torfowisko typu wysokiego i przejściowego  oraz bór bagienny.

Wskazówki dojazdu samochodem/autobusem: Ścieżka leży na trasie Przemyśl – Dynów, 30 km od Przemyśla, dojazd samochodem i autobusem PKS do Dubiecka. Samochodem można podjechać pod sama wyjście na ścieżkę gdzie znajduje się mały parking.

Długość trasy/czas przejścia: 2,5 km/1h

Infrastruktura turystyczna i oznaczenie ścieżki: Parking utwardzony z tablicą informacyjną, wiata i miejsce na ognisko. Ścieżka zaopatrzona jest w 5 tablic przystankowych oraz tablicę informacyjną przy wejściu rezerwatu „Broduszurki”. Ścieżka oznaczona w standardzie ścieżek przyrodniczych. Pokrywa się w części z trasą turystyczną „Trzy ścieżki tożsamości - środowisko, historia, kultura”.

Opis trasy: Trasa ścieżki rozpoczyna się we wschodniej części rezerwatu, na niewielkim wzniesieniu. W pobliżu przystanku nr 1 znajdują się doły po wydobyciu torfu, który był kiedyś tutaj mocno eksploatowany. W ich pobliżu znajdują się zarośla krzewiaste z dominacja wierzb, brzóz i sosen oraz roślinnością wodną, w tym pałką, trzciną, turzycami i sitem. Wędrując łąką napotyka się na zbiorowisko złożone z jaskrów rozłogowych. Wędrując do przystanku nr 2 w sezonie lęgowym (V-VII) często słychać śpiewające samce strumieniówki, która preferują krzewiaste zarośla. Na tym przystanku znajdują się informacje o różnych gatunkach drzew i krzewów, w tym wierzb – szarej (łoza), uszatej i pięciopręcikowej. Rosną tu także olsze szare, brzozy, osiki, sosny i dęby szypułkowe. W warstwie runa można zauważyć m.in. pałkę szerokolistną, turzycę prosową i knieć błotną. Dalej znajduje się łąka trzęślicowa, której główny rozwój przypada na lato. Przystanek nr 3 jest zlokalizowany nad rozległym wypełnionym wodą potorfie, wokół którego rosną mchy torfowce i żurawina błotna. Kolejny przystanek nr 4 jest zlokalizowany w zbiorowisku boru bagiennego, czyli lasu sosnowego występującego na mokrych i kwaśnych glebach torfowych. Grubość torfu wynosi tu 7 metrów.

Rezerwat „Broduszurki” to jedyny przykład torfowiska wysokiego na Pogórzu Przemyskim. Z powodu trudnych warunków siedliskowych rosnące tu drzewa mają mały pokrój. Poza sosną występuje tu także brzoza, osika i kruszyna. W runie spotykamy m.in. borówkę bagienną, borówkę czarną, borówkę brusznicę i bagno zwyczajne, a także wełniankę. Do ostatniego przystanku wędruje się obok stawów. Przystanek nr 5 to doskonałe miejsce na obserwację ptaków, w tym kaczek krzyżówek i kurek wodnych i czapli siwych. Nad wodą unoszą się także owady, m.in. ważki, łątki, jętki i nartniki.

Ciekawostka: Torf należy do cennych kopalin użytkowych pozyskiwanych na obszarach leśnych. Stanowi on masę obumarłych organizmów roślinnych, które uległy procesowi storfienia w środowisku wodnym, przy udziale drobnoustrojów. Torfowiska zajmują około 5 % powierzchni kraju. Odbudowa torfowisk tzn. narastanie nowej warstwy torfu, odbywa się z szybkością 1 mm na rok, a więc na odtworzenie 1 m potrzeba 1000 lat.

Informacja: Ścieżkę najlepiej odwiedzić na wiosnę, kiedy kwitnie niezwykle piękna roślina bobrek trójlistkowy oraz bagno zwyczajne, które wydziela piękny zapach.