Aktualności
17 luty – Dzień kota
Żbik europejski to drapieżnik z rodziny kotowatych. Na pierwszy rzut oka zwierzę przypomina zwykłego domowego kota, jednak w rzeczywistości różni się od niego kilkoma znaczącymi szczegółami.
Jak wygląda i gdzie występuje żbik w Polsce?
Żbik w Polsce to jeden z dwóch występujących na terenie kraju gatunków drapieżnego kota (drugim z nich jest ryś). W przeszłości było to zwierzę stosunkowo popularne i spotykane na wielu różnorodnych terenach. Z czasem, pod wpływem ingerencji człowieka w środowisko naturalne, populacja gatunku znacząco zmalała. Współcześnie zasięg występowania żbika w Polsce ogranicza się jedynie do niewielkiego obszaru.
Jak wygląda dziki kot?
Choć polski żbik jest bardzo podobny do zwykłego burego kota, istnieje kilka podstawowych różnic w wyglądzie obu zwierząt. Dla laika odróżnienie ich od siebie może być stosunkowo trudne, w związku z czym dość łatwo o pomyłkę. Jak rozpoznać żbika? Przede wszystkim żbik jest nieco większy od domowego kota. Samiec ma przeciętnie 52-67 cm długości (bez ogona) i waży od 6 do nawet 10 kg.
W 1927 roku dziki kot uznany został za gatunek łowny, natomiast w 1944 roku ogłoszono całoroczny okres ochrony zwierzęcia.
Biorąc pod uwagę fakt, że tereny kraju zamieszkuje tak niewielka populacja tego gatunku, zwierzęta mają duże trudności z rozmnażaniem się. Skutkiem tego jest krzyżowanie się polskich żbików z domowymi kotami, które często żyją w ich sąsiedztwie. Taka sytuacja doprowadza do zaburzenia czystości gatunku, w związku z czym określenie rzeczywistej liczby prawdziwych żbików staje się wyjątkowo trudne. Do ustalenia, które zwierzęta są czyste genetyczne, konieczne jest prowadzenie kosztownych badań.
Ryś euroazjatycki - jak sama nazwa wskazuje - zamieszkuje nie tylko kontynent europejski, ale także azjatycką część Rosji i Mongolię oraz kraje Bliskiego Wschodu. W samej Europie rysie można spotkać w Karpatach, Polsce, Rosji, Skandynawii i na Białorusi.
.jpg)
Duch leśnych ostępów, czyli największy europejski kot zamieszkuje jedynie najdziksze zakątki naszego kraju. Jeden z największych drapieżników w Europie otarł się o granicę wyginięcia i wciąż pozostaje krytycznie zagrożony w niektórych obszarach.
Tylko nieliczne regiony Polski mogą poszczycić się obecnością rysia. Te niezwykle ulotne dzikie koty żyją w 2 regionach: w górach i na pogórzu - rysie karpackie oraz tzw. rysie nizinne w północno-wschodniej części kraju
Dorosłe rysie to samotniki, które łączą się w pary jedynie na czas godów, przypadających głównie w marcu. Młode rysie rodzą się w maju lub czerwcu i pozostają z matką aż do następnych godów, gdy w pełni się usamodzielnią.
Dorosłe rysie to samotniki, które łączą się w pary jedynie na czas godów, przypadających głównie w marcu. Młode rysie rodzą się w maju lub czerwcu i pozostają z matką aż do następnych godów, gdy w pełni się usamodzielnią.
Czemu są zagrożone?
Rysie są wymagającym gatunkiem – potrzebują rozległych i trudno dostępnych obszarów leśnych, gdzie odnajdą „święty spokój” – jako, że tak jak u większości kotów znaczną część doby zajmuje im odpoczynek. Zapewne z tych powodów rysie występują jedynie na obszarze ok. 12 % polskich lasów.
Liczba rysi w Europie gwałtownie spadła w pierwszej połowie XX wieku. Był to rezultat niszczenia lasów, który stanowią dom tych drapieżników oraz miejsce zdobywania pokarmu. Coraz gęstsza sieć dróg przecinających lasy i rosnąca presja ze strony człowieka powodują, że rysiom żyje się coraz trudniej, a ich spokój jest permanentnie zakłócany.
A jak się ma do tego nasz domowy mruczek
Info:
https://dziendobry.tvn.pl/dom/zwierzeta/zbik-w-polsce-wystepowanie-ciekawostki-6176220
https://www.wwf.pl/zagrozone-gatunki/rys
Fot.:
Autorstwa Lviatour - Praca własna, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=24703445
Pixabay